Ukkie Tour was GREAT!!!!

Het is vandaag een week geleden dat we speelden in de prachtige St. Paul's Church aan Covent Garden in Londen. Een fantastische kerk want je proefde de eeuwen geschiedenis bij iedere inademing en voelde de tijd heel even stil staan. En wie goed luisterde hoorde achter in de kerk het gemompel van acteurs uit de vele theaters rondom Covent Garden. Een historische plek in Londen waar wij een week geleden onze muziek mochten spelen.

We kijken terug op een mooie tour met heel veel verschillende ervaringen. Muzikaal natuurlijk! Maar ook het reizen was een belevenis: de bus, de trein, de metro, de dubbeldekker, de wandeling en de hop-on hop off. Net als ons concertprogramma was het een mozaiek aan kleuren. Van het toch een beetje afstandelijke British Clarinet Ensemble tot het East Anglian Single Reed Choir met tea, coffee and cake zijn we ondergedompeld in de Britse wereld.

De aftrap van onze Britse "Spelen" was in Hitchin met de repetitie en het concertje samen met het BCE in het privé schooltje. Toch indrukwekkend met zoveel bassen en contrabassen en fijn dat Susan, Steven en collega contrabassist met ons mee wilden spelen!

Play Day klinkt als Speel Dag en dat was het ook voor ons allemaal. De kinderen speelden in de gangen en wij toeterden door het geboden repertoire. De combinatie Variaties en Haendel roept vanaf nu zeker herinneringen op en dat terwijl variatie een belangrijk element is in muziek en Haendel een geweldige componist. It's not our cup of tea maar we hebben die dag wel even mogen proeven aan hun cup of tea en dat is voor beide orkesten leerzaam. (wellicht kunnen de Sicilianen ook eens naar het BCE)

Tjonge, wat was het mooi in Londen en vooral wat was het koud en guur! Wij hebben Londen gezien zoals het er meestal uit ziet terwijl je ook de pech kunt hebben dat de zon schijnt en dat is voor Londenaren een grote uitzondering. Jazeker, er had zelfs nog wel wat mist bij gekund zodat alle foto's dezelfde sfeer zouden krijgen. Maar ik vond het geweldig om on en off te hoppen op de bus en heb genoten van deze vrije dag. En er zijn toch mooie foto's gemaakt!

Gelukkig was de dinsdag wel zonnig zodat we in de tuin van de St. Pauls's konden lunchen en de groepsfoto konden maken zonder en met de Ukkies. Want ja als de reis de naam Ukkie Tour krijgt dan moeten er ook kindertjes mee. Of was het misschien andersom?

Met kinderen en baby's reizen is normaal al een hele tour. Maar ook nog in het keurslijf van een concert tour is dat pas een echte opgave! Vanaf deze plek een "hip hip hooray" voor de ouders maar vooral de kids die het soms jammer leken te vinden dat hun vader en/of moeder mee waren!

Er zat een natuurlijk crescendo in deze tour en die eindigde in een groot sforzando tijdens ons concert in het Crampford Theatre in Chelmsford. Een zaal vol met enthousiast publiek dat ons programma zeer waardeerde. Daar doen we het voor en ik hoorde dat ze ons volgend jaar graag terug willen in hun lunch concerten programma. We hebben ook uitstekend gespeeld ondanks het gemis van enige vorm van akoestiek en dat was best wel een uitdaging! Hugo heeft helaas het laatste concert gemist omdat hij op rij 1 het hele concert heeft geslapen!

En 's avonds kwam de kers op de Ukkie Taart met een "joint rehearsal" met het East Anglian Single Reed Choir! Hier kregen we de Britse gastvrijheid te zien, te horen en zelfs te proeven. De pauze was veel en veel te kort want iedereen wilde met je praten en je moest de coffee, tea and home made cakes ook nog nuttigen. Dirigent Anthony Bailey leidde duidelijk en adequaat de repetitie! Deze mensen wil ik wel beter leren kennen en daarom heb ik ze uitgenodigd om eens bij ons langs te komen voor een kopje koffie, thee en zelfgemaakte cake.

Het is altijd weer fijn om te zien hoe snel en flexibel we zijn in het openbaar vervoer en bij repetities en concerten. Dat maakt reizen met Capriccio altijd goed. Zoals de juf in de receptie van de Premier Inn opmerkte: "I can see your group is used traveling around". Wij zijn inderdaad een groep waarmee je de wereld over kunt reizen. Daarom dank voor jullie inzet!

Ook de eet/kook ploeg heeft uitstekend werk gedaan: van Italiaans en Grieks tot indiaas kwam voorbij. Het is mooi om te zien dat deze zaken logistiek bij jullie in uitstekende handen is. En de bonte avond was weer een groot succes met de BACH (Bonte Avond Capriccio Heren). De Capriccio Awards 2018 zijn verdeeld en we maken ons op voor de CA 2019 in .... Mijn dank aan iedereen is groot en we gaan op weg naar de volgende uitdaging!

2004-2005 Jaaroverzicht 16

Het seizoen begon officieel met de eerste repetitie, al weer op 21 augustus 2004, amper vier dagen na de terugkeer uit Hongarije.

Het was in een een aantal opzichten een bijzonder jaar. In de eerste plaats gingen we vanaf dit jaar verder onder de naam Capriccio Clarinet Orchestra, zoals John de Beer op de terugreis uit Hongarije bij het passeren van de Nederlands grens aankondigde. Deze naamsverandering stond symbool voor een (nog) professionelere aanpak.

In de tweede plaats zou dit jaar het 15 jarig bestaan van het orkest worden gevierd en in de derde plaats zouden we dit jaar voor het eerst een complete symfonie ten gehore gaan brengen.
Al in Hongarije konden we kennis maken met de eerste 100 maten van de negende Symfonie van Dvorák ‘Uit de nieuwe Wereld’ en de eerste maanden van dit seizoen was John bezig het arrangement te voltooien. Vrijwel iedere week werd een flink aantal maten aan het arrangement toegevoegd.
Dit stuk zou een belangrijke bijdrage leveren aan het lustrumconcert en we kregen in de loop van het jaar zelfs CD’s mee naar huis met de ‘PC-versie’ van het arrangement, om thuis mee te kunnen spelen.

Naast de vele reguliere concerten in bejaarden- en verzorgingstehuizen (we traden tot en met december zeven keer op), speelde Capriccio nog op 28 augustus in de NH kerk in Haren en werd op 6 oktober in Hoogezand en op 9 oktober in Haren de Kinderboekenweek met muziek opgeluisterd.

Op november werd in kleine kring het 25-jarig ambtsjubileum van John de Beer gevierd. Vanzelfsprekend speelde Capriccio daar ook.

Op vier december was, na een wat ingekorte repetitie, de traditionele Sinterklaasbijeenkomst. Om die wat de duur betreft nog enigszins binnen de perken te kunnen houden was het voor het eerst nodig het enthousiasme aan banden te leggen: òf een gedicht, òf een surprise, niet meer beide.

Voor het eerst dit seizoen verzorgde een deel van het orkest ook Kerstoptredens. Er werd in december vijf keer in woord, beeld en muziek het Kerstverhaal ten tonele gebracht. Het enthousiasme van de toehoorders was zo groot, dat dit een vast deel van de activiteiten gaat uitmaken.

Op 3, 4 en 5 januari stond het jaarlijkse SWIK op het programma, als elk jaar een groot succes met vele deelnemers van buiten de regio, waaronder uit Italië Paolo de Gaspari en zijn vrouw Antonella Chiuchiolo.

Paolo en Antonella verzorgden onder de naam Pantoduo (klarinetten, stem en percussie) ook het openingsconcert in ’t Kielzog-CKC in Hoogezand. Pantoduo is opgericht om hedendaagse Italiaanse muziek in het buitenland te promoten. Wat ons betreft zijn zij in die opzet aardig geslaagd.

In januari en februari werd nog een drietal concerten in tehuizen verzorgd, maar in februari startten ook de repetities voor het jubileumconcert. Dat zou eerst op zaterdag 5 maart 2005 worden gehouden in de Lutherse Kerk in Groningen, maar werd in verband met de benodigde ruimte en de te verwachten belangstelling uiteindelijk verplaatst naar een van de meest aansprekende kerken van Groningen, de Der Aa-kerk.

Naast de complete negende symfonie van Dvorak, vier delen, totale duur 45 minuten, stonden op het programma het concert voor twee piano’s KV 365 van Mozart, met de Russische pianisten Olga Karelova en Ronald Kedra en het klarinetconcert No. 1 van von Weber, met de beroemde Hongaarse klartinettist József Balogh, die ook nog voor een virtuoze toegift zorgde.

Het concert werd een overweldigend succes met maar liefst 470 bezoekers!

Na dit evenement hernam het Capriccio-leven weer even zijn ‘gewone’ loop met een optreden met het Roder mannenkoor op 12 maart en een vijftal concerten in bejaardentehuizen.
Daarnaast gaf Capriccio op 12 april 2005 nog acte de présence op de Ensemble-avond van ‘t Kielzog CKC, op 27 mei op het Open Huis van ‘t Kielzog CKC, op 4 juni op de Braderie in Haren en op 17 juni op het Slotconcert van het CKC Haren.

Van 24 tot en met 28 mei waren Bill en Ruth Forrest te gast bij Capriccio.
Bill is de dirigent van het Tamworth Clarinet Choir uit Australië en hij en Ruth hebben in 2002 een belangrijke bijdrage geleverd aan het welslagen van de Capriccio Kangaroo Tour. Ze werden vanzelfsprekend met open armen ontvangen en onthaald en betrokken bij de Capriccioactiviteiten. Zo konden ze de video van de Australië Tour bewonderen en mocht Bill soleren op de twee concerten die deze week op het programma stonden.

Een hoogtepunt werd nog gevormd door het optreden op 29 mei 2005 in ‘De Plaats Melkema’ in Huizinge, waar we een benefietconcert gaven ten bate van de Nierstichting.
We speelden er de Hongaarse Dans No. 5 van J.Brahms, A Persons Guide tot the Clarinet van P.Harvey, Symfonie No. 9 ‘Uit de Nieuwe Wereld’ van A.Dvorak en na de pauze het Rondo-Allegretto uit Klarinetconcert No. 1 van C.M.von Weber, Tanijetz, Danza per coro di Clarinetti van D. Sossai, selecties uit de musicals ‘Anatevka’ en ‘Showboat’ en het Rondo in Klezmer Style van József Balogh.

Op een zestal ochtenden in juli speelde een aantal Capriccio-leden voor de groepen 5 en 6 van 13 basisscholen uit Hoogezand-Sappemeer met de bedoeling de klarinet onder de jeugd wat meer bekendheid te geven.

De laatste reguliere orkestrepetitie vond plaats op zaterdag 16 juli en op 17 augustus was er voor diegenen die met de Capricciotour van dit jaar meegingen een voorbereidende repetitie.
De Tour leidde ons, anders dan we tot vlak voor het vertrek op 17 augustus dachten, niet naar Spanje, maar naar Italië. Het bleek in Spanje te moeilijk om in de zomervacantie voor onderdak voor ons te zorgen. Achteraf waren we daar niet ongelukkig mee, want de temperaturen liepen in die tijd in Spanje op tot ruim boven de 40° en dat werd zelfs de Spanjaarden al teveel.

De Zanzara-tour (een zanzara is een mug en muggen waren er in overvloed) leidde ons eerst naar St. Barthélemy op 1600 meter hoogte, boven Aosta en daarna (weer) naar Villa Nova, bij Reggiolo. Vele repetities, vele optredens, vaak in prachtige kerkjes. Survivals, dagtochten naar Venetië, Ferrara en Aosta, feesten in kleine dorpjes, zwemmen in een plaatselijk zwembad maar ook in het Gardameer, alles overgoten met de buitengewone gastvrijheid van …. en zijn mensen in Aosta en Paolo en de zijnen in Villa Nova. Ze hielden er een uitnodiging van ons aan over voor volgend jaar. Begin mei 2006 zal Capriccio gastheer zijn van zo’n 75 Italianen. De voorbereiding is al begonnen: een klein clubje heeft besloten maar Italiaans te gaan leren, want die contacten zullen wel blijven en Italianen die een andere taal spreken? Neanche per sogno!