Ukkie Tour was GREAT!!!!

Het is vandaag een week geleden dat we speelden in de prachtige St. Paul's Church aan Covent Garden in Londen. Een fantastische kerk want je proefde de eeuwen geschiedenis bij iedere inademing en voelde de tijd heel even stil staan. En wie goed luisterde hoorde achter in de kerk het gemompel van acteurs uit de vele theaters rondom Covent Garden. Een historische plek in Londen waar wij een week geleden onze muziek mochten spelen.

We kijken terug op een mooie tour met heel veel verschillende ervaringen. Muzikaal natuurlijk! Maar ook het reizen was een belevenis: de bus, de trein, de metro, de dubbeldekker, de wandeling en de hop-on hop off. Net als ons concertprogramma was het een mozaiek aan kleuren. Van het toch een beetje afstandelijke British Clarinet Ensemble tot het East Anglian Single Reed Choir met tea, coffee and cake zijn we ondergedompeld in de Britse wereld.

De aftrap van onze Britse "Spelen" was in Hitchin met de repetitie en het concertje samen met het BCE in het privé schooltje. Toch indrukwekkend met zoveel bassen en contrabassen en fijn dat Susan, Steven en collega contrabassist met ons mee wilden spelen!

Play Day klinkt als Speel Dag en dat was het ook voor ons allemaal. De kinderen speelden in de gangen en wij toeterden door het geboden repertoire. De combinatie Variaties en Haendel roept vanaf nu zeker herinneringen op en dat terwijl variatie een belangrijk element is in muziek en Haendel een geweldige componist. It's not our cup of tea maar we hebben die dag wel even mogen proeven aan hun cup of tea en dat is voor beide orkesten leerzaam. (wellicht kunnen de Sicilianen ook eens naar het BCE)

Tjonge, wat was het mooi in Londen en vooral wat was het koud en guur! Wij hebben Londen gezien zoals het er meestal uit ziet terwijl je ook de pech kunt hebben dat de zon schijnt en dat is voor Londenaren een grote uitzondering. Jazeker, er had zelfs nog wel wat mist bij gekund zodat alle foto's dezelfde sfeer zouden krijgen. Maar ik vond het geweldig om on en off te hoppen op de bus en heb genoten van deze vrije dag. En er zijn toch mooie foto's gemaakt!

Gelukkig was de dinsdag wel zonnig zodat we in de tuin van de St. Pauls's konden lunchen en de groepsfoto konden maken zonder en met de Ukkies. Want ja als de reis de naam Ukkie Tour krijgt dan moeten er ook kindertjes mee. Of was het misschien andersom?

Met kinderen en baby's reizen is normaal al een hele tour. Maar ook nog in het keurslijf van een concert tour is dat pas een echte opgave! Vanaf deze plek een "hip hip hooray" voor de ouders maar vooral de kids die het soms jammer leken te vinden dat hun vader en/of moeder mee waren!

Er zat een natuurlijk crescendo in deze tour en die eindigde in een groot sforzando tijdens ons concert in het Crampford Theatre in Chelmsford. Een zaal vol met enthousiast publiek dat ons programma zeer waardeerde. Daar doen we het voor en ik hoorde dat ze ons volgend jaar graag terug willen in hun lunch concerten programma. We hebben ook uitstekend gespeeld ondanks het gemis van enige vorm van akoestiek en dat was best wel een uitdaging! Hugo heeft helaas het laatste concert gemist omdat hij op rij 1 het hele concert heeft geslapen!

En 's avonds kwam de kers op de Ukkie Taart met een "joint rehearsal" met het East Anglian Single Reed Choir! Hier kregen we de Britse gastvrijheid te zien, te horen en zelfs te proeven. De pauze was veel en veel te kort want iedereen wilde met je praten en je moest de coffee, tea and home made cakes ook nog nuttigen. Dirigent Anthony Bailey leidde duidelijk en adequaat de repetitie! Deze mensen wil ik wel beter leren kennen en daarom heb ik ze uitgenodigd om eens bij ons langs te komen voor een kopje koffie, thee en zelfgemaakte cake.

Het is altijd weer fijn om te zien hoe snel en flexibel we zijn in het openbaar vervoer en bij repetities en concerten. Dat maakt reizen met Capriccio altijd goed. Zoals de juf in de receptie van de Premier Inn opmerkte: "I can see your group is used traveling around". Wij zijn inderdaad een groep waarmee je de wereld over kunt reizen. Daarom dank voor jullie inzet!

Ook de eet/kook ploeg heeft uitstekend werk gedaan: van Italiaans en Grieks tot indiaas kwam voorbij. Het is mooi om te zien dat deze zaken logistiek bij jullie in uitstekende handen is. En de bonte avond was weer een groot succes met de BACH (Bonte Avond Capriccio Heren). De Capriccio Awards 2018 zijn verdeeld en we maken ons op voor de CA 2019 in .... Mijn dank aan iedereen is groot en we gaan op weg naar de volgende uitdaging!

2000 Tour Hongarije

Het Capriccio Clarinet Choir is van 16 juli t/m 25 juli 2000 samen met het North Wales Clarinet Choir op een muzikale tour geweest naar Hongarije. Hier hebben ze verschillende concerten gegeven en tevens kennis kunnen maken met de Hongaarse cultuur en muziek. Een verslag van de reis staat hieronder.

Zondag 16 juli
Om half twaalf 's avonds moesten we allemaal aanwezig zijn bij de muziekschool in Hoogezand. Gelukkig was iedereen op tijd, maar we moesten nog wachten op de bus, die stond op een andere parkeerplaats op ons te wachten.
Toen we elkaar hadden gevonden, konden we allemaal instappen en vertrokken we rond twaalf uur richting Duitsland. Inderdaad, richting Duitsland, want na ongeveer twintig minuten zijn we terug gegaan naar Hoogezand omdat we een paspoort misten. Uiteindelijk bleek het paspoort wel in de bus te zijn, maar niet op de plek waar we dachten. Vandaar dat we om één uur voor de tweede keer vertrokken.

Maandag 17 juli
Na een korte nachtrust kwamen we rond kwart over zeven aan bij de jeugdherberg in Frankfurt am Mein, waar het Welsch orkest had overnacht. Vanaf nu werd er ook volop in het Engels gekletst in de bus, want er waren vele bekenden van de tour naar Wales.
Bij de Oostenrijkse-Hongaarse grens moest een carnet worden ingevuld in verband met alle klarinetten die we aan boord hadden. Deze was in Nederland al ingevuld, zodat er alleen nog maar een stempel op hoefde. Het duurde deze keer ongeveer anderhalf uur voordat de stempel gezet kon worden, waarbij heel wat kastjes en muren zijn gezien. Uiteindelijk konden we toch doorrijden, zodat we rond half tien in het drie sterren hotel Pava Plaza in Budapest aankwamen.

Dinsdag 18 juli
Dinsdagmorgen was de eerste repetitie. Er moest veel gerepeteerd worden, want 's avonds was ons eerste concert al. Na de intensieve repetitie gingen we met de bus naar het Béla Bartók Memorial House, waar we een rondleiding kregen door het huis. De man die ons rondleidde, kende vele interessante verhalen over het leven van de componist, zodat de tijd om vloog.
Inmiddels had iedereen een stevige trek gekregen in een lunch, maar in het restaurant hadden ze maar twee pannen, zodat het even duurde voordat we konden eten. Daarna moesten we vlug terug naar het hotel, waar we ons konden omkleden voor het openluchtconcert dat plaats zou vinden op het Margaret-eiland, dat in de Donau ligt. Na dit concert gingen we weer naar het 'twee pannen' restaurant voor het diner met Hongaars accordeonspel.

Woensdag 19 juli
We hadden nog nauwelijks tijd gehad om de stad te bekijken, vandaar dat we deze ochtend een klein gedeelte van de stad konden bezoeken. Nadat het hotel was betaald, zijn we met de bus vertrokken naar Balatonszárszó. Na de lunch zouden we een openluchtrepetitie hebben, maar juist op dat moment begon het te regenen. Gelukkig was het wel weer droog toen we het openluchtconcert moesten geven.

Donderdag 20 juli
De repetitie was in de ontbijtzaal van het hotel, zodat we pas om half elf konden beginnen. Er was vooral tijd om een aantal stukken nader uit te diepen, zodat de orkesten nog meer zouden samensmelten en de concerten nog beter zouden klinken. Na de lunch hadden we tijd om het dorpje in te gaan om souvenirs te kopen, waarna het alweer de hoogste tijd was om ons klaar te maken voor het optreden. Het concert vond plaats in een kerkje waar net genoeg ruimte was voor het orkest. Er was heel veel publiek aanwezig, zodat er zelfs mensen buiten naar ons zaten te luisteren. De sfeer van het concert was erg goed, wat zowel het publiek als de spelers goed deed.

Vrijdag 21 juli
Na de ochtendrepetitie en lunch hadden we tijd voor onszelf. De meeste mensen hebben een verfrissende duik in het zwembad genomen dat bij het hotel aanwezig was. Aan het eind van de middag was het tijd voor de lezing van József Balogh over gypsy en klezmer muziek. Hierbij speelde hij op diverse klarinetten een stukje ter illustratie van de stijl en klank van de muziek.
's Avonds was er nog een openluchtconcert, waarna we weer vroeg terug waren in het hotel. Dit was een prima gelegenheid voor een spontane jam-sessie van József Balogh en John de Beer, waarbij zeer duidelijk zichtbaar is dat muziek een taal is die iedereen op de wereld kan begrijpen.

Zaterdag 22 juli
Het was alweer weekend, maar door de rust van de Hongaarse mentaliteit had bijna niemand in de gaten dat het al zaterdag is. Vandaag is de repetitie in het Cultural House, zodat we iets eerder kunnen beginnen en veel tijd hebben om de stukken door te nemen. Na de lunch gaan we een boottrip maken op het Balatonmeer. Helaas was er weinig wind, zodat het zeilen niet echt vlug ging, maar de uitzichten waren prachtig.
Aan het eind van de middag hadden we een openluchtconcert, waarbij József een jazzsolo speelde in de St. Louisblues. Daarna was tijd voor een diner met speciaal Hongaars eten en wijnproeven. Rondom het hele Balatonmeer was een jazzfestival, waar we ook een poosje naar konden luisteren.

Zondag 23 juli
Na het ontbijt gingen we met de bus naar Dunabogdány, wat ten noordoosten van Boedapest ligt. We kwamen door Boedapest, waar we langs een aantal bezienswaardige plekken reden en uitstapten bij het Plein van de Vrede. 's Avonds gaven we een concert, waar de mensen al op ons zaten te wachten, zodat we vlug begonnen met ons laatste concert. Na het diner konden we genieten van de Hongaarse cultuur in de pensions waar we overnachtten.

Maandag 24 juli
We wilden deze middag ook nog een concert geven, zodat we deze ochtend beginnen met een repetitie. 's Middags gaan we naar Visegrád, waar we vanuit het kasteel konden genieten van prachtige uitzichten over de bocht in de Donau. In Lepence zouden we het concert geven bij de thermale baden, maar het was niet echt een geschikte locatie. Daarom hebben we daar alleen genoten van de warme baden.
's Avonds was een feest georganiseerd bij het pension, waarbij speciale koeken in de steenoven werden gemaakt. Ook was er een band en werden diverse acts opgevoerd. Toen het al een poosje donker was, werd het tijd om nog een paar uurtjes te slapen, want om vier uur zouden we weer vertrekken.

Dinsdag 25 juli
Het is vroeg en nog donker toen we allemaal in de bus zaten en op weg naar huis gingen. Na een lange reis kwamen we om kwart voor zes aan bij het vliegveld in Frankfurt, waarvan het Welsch orkest terug zou vliegen. Het Capriccio Clarinet Choir moest toen nog ruim zes uur rijden, zodat we rond middernacht aankwamen bij de muziekschool in Hoogezand, waar moe maar voldaan afscheid van elkaar werd genomen: prettige vakantie en tot de eerste repetitie!