Ukkie Tour was GREAT!!!!

Het is vandaag een week geleden dat we speelden in de prachtige St. Paul's Church aan Covent Garden in Londen. Een fantastische kerk want je proefde de eeuwen geschiedenis bij iedere inademing en voelde de tijd heel even stil staan. En wie goed luisterde hoorde achter in de kerk het gemompel van acteurs uit de vele theaters rondom Covent Garden. Een historische plek in Londen waar wij een week geleden onze muziek mochten spelen.

We kijken terug op een mooie tour met heel veel verschillende ervaringen. Muzikaal natuurlijk! Maar ook het reizen was een belevenis: de bus, de trein, de metro, de dubbeldekker, de wandeling en de hop-on hop off. Net als ons concertprogramma was het een mozaiek aan kleuren. Van het toch een beetje afstandelijke British Clarinet Ensemble tot het East Anglian Single Reed Choir met tea, coffee and cake zijn we ondergedompeld in de Britse wereld.

De aftrap van onze Britse "Spelen" was in Hitchin met de repetitie en het concertje samen met het BCE in het privé schooltje. Toch indrukwekkend met zoveel bassen en contrabassen en fijn dat Susan, Steven en collega contrabassist met ons mee wilden spelen!

Play Day klinkt als Speel Dag en dat was het ook voor ons allemaal. De kinderen speelden in de gangen en wij toeterden door het geboden repertoire. De combinatie Variaties en Haendel roept vanaf nu zeker herinneringen op en dat terwijl variatie een belangrijk element is in muziek en Haendel een geweldige componist. It's not our cup of tea maar we hebben die dag wel even mogen proeven aan hun cup of tea en dat is voor beide orkesten leerzaam. (wellicht kunnen de Sicilianen ook eens naar het BCE)

Tjonge, wat was het mooi in Londen en vooral wat was het koud en guur! Wij hebben Londen gezien zoals het er meestal uit ziet terwijl je ook de pech kunt hebben dat de zon schijnt en dat is voor Londenaren een grote uitzondering. Jazeker, er had zelfs nog wel wat mist bij gekund zodat alle foto's dezelfde sfeer zouden krijgen. Maar ik vond het geweldig om on en off te hoppen op de bus en heb genoten van deze vrije dag. En er zijn toch mooie foto's gemaakt!

Gelukkig was de dinsdag wel zonnig zodat we in de tuin van de St. Pauls's konden lunchen en de groepsfoto konden maken zonder en met de Ukkies. Want ja als de reis de naam Ukkie Tour krijgt dan moeten er ook kindertjes mee. Of was het misschien andersom?

Met kinderen en baby's reizen is normaal al een hele tour. Maar ook nog in het keurslijf van een concert tour is dat pas een echte opgave! Vanaf deze plek een "hip hip hooray" voor de ouders maar vooral de kids die het soms jammer leken te vinden dat hun vader en/of moeder mee waren!

Er zat een natuurlijk crescendo in deze tour en die eindigde in een groot sforzando tijdens ons concert in het Crampford Theatre in Chelmsford. Een zaal vol met enthousiast publiek dat ons programma zeer waardeerde. Daar doen we het voor en ik hoorde dat ze ons volgend jaar graag terug willen in hun lunch concerten programma. We hebben ook uitstekend gespeeld ondanks het gemis van enige vorm van akoestiek en dat was best wel een uitdaging! Hugo heeft helaas het laatste concert gemist omdat hij op rij 1 het hele concert heeft geslapen!

En 's avonds kwam de kers op de Ukkie Taart met een "joint rehearsal" met het East Anglian Single Reed Choir! Hier kregen we de Britse gastvrijheid te zien, te horen en zelfs te proeven. De pauze was veel en veel te kort want iedereen wilde met je praten en je moest de coffee, tea and home made cakes ook nog nuttigen. Dirigent Anthony Bailey leidde duidelijk en adequaat de repetitie! Deze mensen wil ik wel beter leren kennen en daarom heb ik ze uitgenodigd om eens bij ons langs te komen voor een kopje koffie, thee en zelfgemaakte cake.

Het is altijd weer fijn om te zien hoe snel en flexibel we zijn in het openbaar vervoer en bij repetities en concerten. Dat maakt reizen met Capriccio altijd goed. Zoals de juf in de receptie van de Premier Inn opmerkte: "I can see your group is used traveling around". Wij zijn inderdaad een groep waarmee je de wereld over kunt reizen. Daarom dank voor jullie inzet!

Ook de eet/kook ploeg heeft uitstekend werk gedaan: van Italiaans en Grieks tot indiaas kwam voorbij. Het is mooi om te zien dat deze zaken logistiek bij jullie in uitstekende handen is. En de bonte avond was weer een groot succes met de BACH (Bonte Avond Capriccio Heren). De Capriccio Awards 2018 zijn verdeeld en we maken ons op voor de CA 2019 in .... Mijn dank aan iedereen is groot en we gaan op weg naar de volgende uitdaging!

2005 Zanzara Tour Italia

Na een zeer intensieve voorbereiding in korte tijd – Capricico zou oorspronkelijk naar Spanje gaan – begint de Zanzara Tour 2005. De naam is gekozen omdat er in het gebied in Italië waar we heen gaan een soort megamug is, de zanzara Tigre, die 10 keer achter elkaar kan steken. Iedereen is dus gewapend met anti-muggenmiddeltjes en insectenbeetzalfjes. Sommige orkestleden hebben een zanzara t-shirt om de beesten af te schrikken.

Vrijdag 19 augustus
Nadat ons vertrek door de pers van de Regiokrant is vastgelegd, vertrekt het orkest om 19.00 uur vanuit ‘t Kielzog in Hoogezand. We hebben een ruime bus, voor de meesten zijn 2 plaatsen en de airco werkt uitstekend. De tocht gaat via Duitsland, Bern, Basel naar Aosta in Noord Italië. Op uitnodiging van het orkest uit Qaurt onder leiding van Livio Barsotti zullen we daar drie dagen verblijven. Het eerste gedeelte rijdt chauffeur Henk van Veenstra Reizen de bus. Om 11 uur wordt het licht uitgedaan. Iedereen kruipt in de slaapzak en probeert een houding te vinden om te slapen. In Karlsruhe neemt chauffeur Gerard het over. Die is ook meegeweest op de Cappuccino Tour 2003 en hij heeft er weer zin in!

Zaterdag 20 augustus
Om 6.30 uur is de eerste cappuccino-stop in Aigle, 15 km onder het Meer van Geneve midden tussen de bergen. Daarna gaat de tocht verder richting Aosta. Het is 15 graden en wat regenachtig maar het is een prachtige tocht door de passen. Sommige orkestleden zien voor het eerst bergen! We rijden door de St. Bernardtunnel. Als we daaruit komen schijnt de zon volop. De tocht gaat verder over de St. Bernardpas en we genieten van de prachtige vergezichten. We bereiken Aosta in de Valle d ‘Aosta. Dit stadje heeft 36.000 inwoners en ligt op een vlakte op 583 m. tussen spectaculaire bergen. Er is veel oude cultuur uit de Romeinse tijd. (De stad wordt wel ‘het Rome van de Alpen ’ genoemd). Daarnaast is het ook een trefpunt voor toeristen op weg naar de bergen. Morgen zullen we stad uitgebreid bekijken maar eerst rijden we door naar ons eerste onderkomen in St. Barthélemy. De weg gaat steil omhoog en de bus geeft een signaal dat het water kookt. Dankzij de Lada-ervaring van John (verwarming aan) bereiken we onze bestemming. Boven is het schitterend. St. Barthélemy ligt op ruim 1600 meter hoog en is startpunt voor diverse bergtochten. We slapen in een chalet, dat ingericht is als jeugdherberg. Vlakbij is een astronomisch observatorium dat op deze plek gebouwd is om de unieke ligging. Er zijn hier gemiddeld 250 wolkenloze nachten per jaar! De zon schijnt nog volop en de lucht is ijl en gemakkelijk in te ademen. De drie slaapzalen worden verdeeld en als we bezig zijn ons te installeren, horen we vanuit de verte muziek dichterbij komen. We worden verwelkomd door de plaatselijke boerenkapel, bestaande uit 1 klarinet, 3 tuba’s, 1 gitaar, 1 trompet, 1 trombone en 2 accordeons waarvan er een van plastic is en bespeeld wordt door een jongetje van 3. We lopen mee naar het dorpsplein en luisteren naar het welkomstconcert.
Daarna is onze eerste lunch. Een lunch hier bestaat uit een warme maaltijd van minstens 3 gangen. We krijgen dit keer rauwe ham met meloen, een ondefinieerbaar gerecht uit de streek en een puddinkje met slagroom toe. Daarna is het tijd voor onze eerste repetitie: dat valt niet mee na zo’n royale lunch en een doorwaakte nacht maar het is lekker om weer te spelen. Na de repetitie kan iedereen gaan slapen tot het diner. De warme maaltijd bestaat uit pasta, gebakken aardappels met vlees en appeltaart. De gastvrijheid is overweldigend! Na het diner is het tijd voor ons eerste concert. Als de zon wegzakt achter de bergen wordt het snel koud. Inmiddels is het gaan regenen en we rennen met de instrumenten de berg af naar het kerkje waar we zullen spelen. We spelen o.a. de delen 1 en 4 van de 9e symfonie van Dvorak en de Showboat-arrangementen. De kerk zit vol en het publiek luistert zeer aandachtig en is erg enthousiast. John probeert in zijn beste Frans het een en ander toe te lichten, hier verstaat namelijk niemand Engels. Na afloop gaan we met elkaar nog iets drinken en zingen Rina toe die jarig is. Daarna richting stapelbed.

Zondag 21 augustus
De volgende morgen is het uitzicht vanuit dat stapelbed adembenemend. ’s Nachts heeft het gesneeuwd op de bergtoppen en het lijkt of alles bedekt is met poedersuiker. Na het ontbijt gaan we naar Saint-Vincent. Er is daar een mineralen- en kunstnijverheidsmarkt waar we binnen een concert geven. Weer is het opvallend hoe lang de mensen blijven staan om te luisteren. Na afloop is er grapefruitsap met of zonder campari voor de orkestleden. We krijgen de tijd om de markt te bekijken en sommigen mogen proeven van de lunch van marktlieden. De gastvrijheid van de Italianen kent geen grenzen. Na de (alweer) uitgebreide lunch gaan we de stad Aosta bekijken. Voor iedereen is er een toeristische kaart in het Nederlands. De Italianen laten ons eerst de boog van Augustus zien, een van de belangrijkste monumenten van de stad. Een prima achtergrond voor een groepsfoto! Het oude stadsplan van de historische kern is perfect bewaard gebleven en omgeven door een muur (754x572 m.). Daarbinnen zien we o.a. de Porta Praetoria, de toren Pailleron, het theater, het forum, de thermen en het amfitheater.Verder zien we de kerk van St’Orso en de kathedraal Santa Maria Assunta de Aosta met de zeldzame Ottoonse fresco’s uit de 11e eeuw. Hieraan is indertijd zelfs een conferentie van een week gewijd. Onze Italiaanse gids leidt ons enthousiast rond en met enig vertaalwerk begrijpen we elkaar uitstekend. Met de bus rijden we naar Quart waar we later een concert zullen geven. Eerst moet er echter gedineerd worden, ook nu weer zeer overvloedig. Gelukkig hebben we ons al verkleed en staan de instrumenten klaar in de kerk maar toch komen we later dan gepland aan op de concertplaats. Het publiek zit echter rustig te wachten. Dit concert wordt een van de hoogtepunten van de tour. We spelen o.a. 3 delen van Dvorak in een volle kerk met een goede akoestiek. Daarna stappen we met een goed gevoel weer in de pullman (Italiaans voor reisbus) die ons in 3 kwartier over haarspeldwegen weer veilig naar boven brengt.

Maandag 22 augustus
De zon schijnt! Het ontbijt hier bestaat uit koffie en thee, koekjes, toast met chocopasta en zelfgemaakte jam. Na het ontbijt wordt er gerepeteerd. L’Apprenti Sorcier (de tovenaarsleerling) van Dukas krijgt een beetje vorm en ook de Moldau van Smetena begint wat te stromen maar het is duidelijk dat er nog veel aan moet gebeuren. Ook andere nieuwe stukken zoals Mudrejsi ustupi, de Klezmersuite en der Klarinetten-Muckel krijgen aandacht. Voor de middag is er een survival in de bergen aangekondigd. Er doen de wildste geruchten de ronde en er zijn bergschoenen gesignaleerd… Met de bus gaan we eerst weer naar beneden en wordt er getankt. Dat is een hele belevenis voor het tankstation maar het lukt. We zien vijgenbomen, lekkere druiven en bloeiende cactussen. De tocht gaat verder naar Breuil-Cervinia een wintersportplaatsje vlakbij de Matterhorn (4478 m). Voor John is dit een ware survival want de cappuccino-stop laat wel erg lang op zich wachten… De Italianen hebben een uitgebreide picknick georganiseerd bij een bergmeer en we zijn weer erg onder de indruk van de Italiaanse gastvrijheid. Daarna gaat de tocht verder met de bus naar de kabelbaan die ons naar Chamois zal brengen, het hoogst gelegen Europese dorp (1815 m). Er is zelfs een school. Alles gaat daar per kabelbaan. Boven gekomen blijken we nog verder te kunnen met een stoeltjeslift en zo hangt heel Capriccio aan een stalen draadje… We komen aan in de Area Attrezzata bij een mooi bergmeer, Lago di Lod (2033 m) genaamd. Sommige orkestleden lopen om het meer heen en andere genieten van het uitzicht. Te snel is het weer tijd om terug te gaan, nu als ervaren stoeltjeslifters. In Chamois wordt het orkest vastgelegd op minimaal 10 camera’s. Daarna gaan we weer met de kabelbaan naar beneden. Met een bergtreintje komen we in Saint-Vincent aan. We hebben wat tijd om rond te kijken voor het diner. Deze plaats wordt wel het Las Vegas van Italië genoemd door het casino. Het is een modern stadje met ook weer veel Romeinse overblijfselen. We zien de oude Romeinse brug op het piazza cav. Vittorio Veneto waar een groep kinderen enthousiast aan het dansen is. Het diner is op de plaats van de markt waar we eerder een concert hebben gegeven. Ook dit is weer een overvloedige maaltijd bestaande uit carpaggio, risotto met geraspte kaas, schnitzel met gesmolten kaas, groenten en aardappels, taart en koffie na. ‘Basta ! ’ (Italiaans voor: ik heb genoeg…) Na afscheid genomen te hebben van de Italianen gaan we weer de berg op naar ons chalet. We krijgen een kruik met tuitjes om grappa uit te drinken als aandenken. Snel worden de koffers gepakt.

Dinsdag 23 augustus
Het is weer stralend weer en het is erg helder zodat het uitzicht nog mooier is. Sommige Capricciosi wandelen voor het ontbijt over de nagebootste melkweg bij het Osservatoria. Na het ontbijt worden de laatste spullen ingepakt en laden we de bus in. (Bassen eerst!) Op de steile weg naar beneden krijgen we te maken met tegenliggers en wegwerkzaamheden, toch wat anders dan de weg van Hoogezand naar Haren… We zijn onderweg naar de tweede verblijfplaats van deze tour, Reggiolo. Het landschap verandert snel. De bergen laten we achter ons en we rijden over de Po-vlakte. Door de vruchtbare grond langs de Po wordt de vlakte wel de broodmand en de fruitschaal van Italië genoemd. De reis duurt ongeveer 5 uur. Sommige orkestleden proberen wat slaap in te halen, andere lezen Harry Potter, schrijven ansichtkaarten, luisteren naar mp3-spelers of kijken uit het raam. Om 15.30 uur komen we aan bij het schoolgebouw in Villanova. Hier is het orkest twee jaar geleden ook ondergebracht. Er zijn 2 slaapzalen. De slaapzaal beneden is de oorspronkelijke gymzaal. In de slaapzaal boven staan prijzenkasten vol bokalen en trofeeën gewonnen door de plaatselijke voetbalvereniging. De bedden staan al klaar en de bagage wordt neergezet. Daarna volgt de eerste repetitie in Villanova. Na het diner worden we verwelkomd door muzikanten van het orkest Corpo Filarmonico di Rinaldo onder leiding van Paolo de Gaspari. De meeste zijn nog met vakantie maar in de loop van de dagen zien we steeds meer bekende gezichten.

Woensdag 24 augustus
Om half 7 wordt de slaapzaal boven gewekt door het gekletter van een omgevallen volle lambruscofles. Dat komt goed uit want het ontbijt is om 7 uur. Vandaag gaan we met de bus naar Venetië. Het is een schitterende dag met een temperatuur van 28’. Na een aantal uren in de bus komen we bij Venetië aan. Met een boot varen we naar de stad zelf. Van een afstand zien we de koepels van de Santa Maria della Salute al, een barokkerk aan het begin van het Canal Grande. We lopen naar het San Marcoplein en zien onderweg de typische Venetiaanse levende beelden en de Brug der Zuchten. Op het San Marcoplein zien we behalve veel duiven de Basiliek San Marco, een van de mooiste Byzantijnse bouwwerken van Europa en het Pallazzo Ducale. De orkestleden worden in groepjes verdeeld en ieder verkent op zijn manier de stad. Venetië is gebouwd op modderbanken in een uithoek van de Adriatische Zee en wordt regelmatig overstroomd. (Aan het eind van de middag staat inderdaad het San Marcoplein gedeeltelijk onder water). De stad bestaat uit 118 eilandjes, 150 kanalen en 500 bruggen. Overal zie je de bekende waterbussen, de vaporetti. Het Canal Grande loopt als een omgekeerde S door de stad. Halverwege is de beroemde Rialtobrug (rivo alto = hoge oever). Als je daar een tijdje zit, zie je van alles voorbijkomen: de postboot, de politieboot, de bierboot, de ambulance en zelfs een begrafenis per gondel. Veel orkestleden maken een tochtje met een gondel en er worden heel wat souvenirs gekocht zoals maskertjes of sieraden van Venetiaans glas. Om 17.00 uur verzamelen we bij de haven en volgt de ‘check’ volgens het waterdichte Capriccio veiligheidssysteem: “Rita? Ja!, Rina? Ja!, Geke? Ja!, Marlon? Ja!, Jack? Ja!, Italiano? Si! Gerard? Ja! We zijn (zoals bij elke check) compleet en gaan weer terug met de boot en de bus naar Villanova. Om 20.00 uur zijn we weer in ons verblijf en staat het diner klaar. Hier bestaat dat onveranderlijk uit 2 gangen. De eerste gang is altijd pasta met parmezaanse kaas en de tweede gang is vlees of vis met groenten of aardappelpuree. Na het eten verzamelen we ons weer voor een repetitie en ’s avonds kunnen we nog lekker onder de bomen zitten of frisbeeën. Overigens: waar zitten die Zanzara’s eigenlijk?

Donderdag 25 augustus
Het orkest mag uitslapen, het ontbijt is pas om 9.00 uur en de repetitie begint om 10.00 uur. Deze repetitie wordt gedirigeerd door Luigi Gigi (uit het kwartet van Paolo). Samen met een aantal andere Italianen is hij bezig met een cursus Engels om de communicatie wat vlotter te laten verlopen. Het blijkt nog niet zo eenvoudig maar gelukkig heeft hij zijn Engelse schriftje bij zich. (Het hoofdstuk getallen moet hij nog even nakijken…) Gelukkig zijn de muziektermen al Italiaans en het is een leuke repetitie met net weer iets andere accenten. Daarna is het weer tijd voor de lunch die zelf is ingekocht, lekker vers fruit en brood. ’s Middags gaan we naar het plaatselijk openluchtbad van Novellara. Op de weg erheen zien we velden met cherrytomaatjes en watermeloenen. Het is wat bewolkt maar warm genoeg om te zwemmen. Francien wordt door een wesp gestoken en John besluit na lang aarzelen te gaan zwemmen en krijgt prompt kramp, wat later een zweepslag blijkt te zijn. Om 17.00 uur gaan we weer terug naar Villanova want ’s avond geven we een concert in Novi di Modena. Het is een openluchtconcert en de stoelen staan al klaar voor het oude operette-theater van de plaats. Hier zijn wel muggen dus het orkest staat in de rij bij Jaap voor de muggenstift. Het is een goed concert ondanks dat het geluid soms wat verwaait. Er is veel publiek, alle stoelen zijn bezet en daaromheen staan nog veel mensen te luisteren. Het concert duurt anderhalf uur maar het publiek gewoon staan. Paolo vertaalt de inleidingen van John in het Italiaans. Na afloop van het concert mogen we nog even in het oude operette-theater kijken. Het is heel mooi maar erg vervallen, helaas is er geen geld voor restauratie. Er komen mensen met bouwlampen zodat we het met licht kunnnen zien. Groepsfoto! Ook de inwoners van de stad komen even kijken, ze hebben nu de kans. Hierna gaan we naar de repetitieruimte van de Societa Filarmonica Novese waar vierkante pizzaatjes, chips en popcorn voor ons klaar staan. Het is leuk om te zien hoe veel officiële plaquettes en onderscheidingen er in de ruimte hangen. We proberen te praten met de orkestleden. Non capisco… Wellicht is een cursus Italiaans nog niet zo slecht voor ons!
We vertrekken weer met de bus. Grazie en Arrivederci !

Vrijdag 26 augustus
Om 9 uur is er ontbijt en om 10.00 uur vertrekken we naar Ferrara, de fietsstad van Italië tot vreugde van Allard en Steventje. We bezoeken eerst met elkaar het middeleeuwse Castello Estense , een kasteel van de Este-dynastie. Op de binnenplaats is een oude waterput en we zien kanonskogels en palmen. Binnen is er o.a. de maquette, een dungeon waar Jan even verblijft en schitterende zalen waarvan de plafonds via spiegels te bewonderen zijn. Op de oranjerie staan inderdaad potten met sinaasappelbomen. Vanaf de toren hebben we een mooi uitzicht over de stad. Na het bezoek aan het kasteel gaan we in groepjes de stad in. De mooie kathedraal van Ferrara stamt uit de 12e eeuw. Tegen de zijkant van de kathedraal staan onder de bogen al sinds de 15e eeuw winkeltjes. Sommigen zien nog het theater en het Casa Romei, een woonhuis uit de 15e eeuw. We gaan weer terug met de bus naar Villanova. Na een repetitie zullen we nog een dorpsfeest bezoeken. Het betreffende dorp Rovereto ligt hemelsbreed 6 km verderop maar om verschillende logistieke redenen zijn we een klein uur onderweg. Het orkest waar we de dag ervoor te gast waren, treedt daar ook op. Het is leuk om te zien hoe het op een dergelijk feest toegaat. De straatverlichting, de kermiskraampjes en -attracties, de terrasjes, alles is heel sfeervol. De weg terug blijkt wat korter…

Zaterdag 27 augustus
Na het ontbijt volgt een repetitie onder leiding van Paolo. Met zijn dochtertje Martina op de linkerarm weet hij met zijn rechterarm het orkest duidelijk te maken wat hij wil met de finale van de 3e Symfonie van Mahler. Na deze repetitie repeteren we in groepjes de stukken die we zondagavond zullen spelen. Na de lunch vertrekken we met de bus naar Mantova of Mantua. Deze stad wordt aan drie kanten omgeven door meren die zijn gevormd door de buiten zijn oevers getreden Mincio. Als we de stad naderen, zien we direct het 14e eeuwse Castello San Gorgio en de basiliek, allebei onderdeel van het Palazzo Ducale. Mantova is de geboorteplaats van de dichter Vergilius en Verdi koos deze stad als decor voor zijn Rigoletto. We zien de Cathedrale San Piedro en het Palazzo Ducale aan de met keitjes geplaveide Piazza Sordello. In groepjes wordt de stad verkend. Twee jaar geleden hebben we Mantova ook bekeken, dus het is leuk nu door een ander gedeelte te lopen. Het Italiaanse ijs is nog even lekker! Als we weer terug zijn in Villanova is er wat vrije tijd. Na het diner vertrekken we naar Reggiolo voor een repetitie voor het concert in die plaats. Paolo zal de pauken spelen in Dvorak’s Symfonie nr. 9. Het is de eerste keer dat we dit horen en het klinkt tegelijk fantastisch en heel vertrouwd. Jammer dat we het straks weer zonder moeten doen… Als de airco is aangezet wordt het wat koeler in de zaal en wordt de concentratie beter. Buiten is het inmiddels wat gaan regenen.

Zondag 28 augustus
Het regent nog steeds! De wens van Kasper is eindelijk vervuld: een zwembad in de tuin…Na het ontbijt volgt een repetitie geleid door Sergio……….., de dirigent van een klarinetorkest bij Venetië. Hij heeft net de studie orkestdirectie afgerond en heeft de originele orkestpartituur van de 9e symfonie van Dvorak bij zich. We spelen gedeelten van de vier delen en merken dat in vieren tellen in plaats van in achten veel consequenties heeft. Erg leuk om weer nieuwe dingen te ontdekken in een veel gerepeteerd stuk. ’s Middags gaan we met de bus naar het Gardameer en gelukkig is het droog geworden en met een temperatuur van 25 graden is het prima weer. Door de uitgestrekte Po-vlakte bereiken we de bergen van het Lago di Garda. Dit meer is het grootste en meest oostelijke van de Italiaanse meren. Vanuit de bus zien we het steeds dichterbij komen. We gaan naar Torri del Benaco, een leuk stadje aan de oostkant van het meer. Sommige orkestleden gaan zwemmen (cool Allard!), andere verkennen de stad en genieten van de doorkijkjes of testen het geheugen van hun camera’s… We verzamelen bij een gezellig terrasje aan het haventje. Ook hier zijn de ijsjes indrukwekkend maar we hebben nu ervaring!
Na een mooie terugtocht is het na het diner tijd voor de afscheidsavond. We spelen eerst de stukken die we in groepjes gerepeteerd hebben, waaronder het Terzetto van de cantate #38 van J.S. Bach, Canzone del Mare (zeemansliederen in Bretagne) en The way down yonder, een jazzstuk. Natuurlijk is hier te kort op gestudeerd maar dat doen we nog eens over! L’Chaim speelt klezmer en dan is het tijd voor het bonte-avondgedeelte. Tom en Matthijs zingen een boeiend lied over Italianen en we maken een autotocht van een gezin naar Italië mee. We volgen een spannende Joust waar Sir Kasper William unaniem als beste ridder wordt verkozen. 4 vrijwilligers apen met succes Katja en Loes na en het valt niet mee Matthijs uit te roepen tot de ware brulaap omdat iedereen daar erg goed in is. John bedankt Paolo voor de grote gastvrijheid en al het voorbereidingswerk dat in zo korte tijd moest worden gedaan. Hij overhandigt een ingelijste foto van Capriccio, een Zanzara t-shirt en een scheepstoeter met inscriptie. Bij ons vorig bezoek hebben we een scheepsbel gegeven die gebruikt wordt om het einde van de pauze in de repetitie aan te kondigen. De toeter kunnen ze dan gebruiken voor wat meer accellerando! Capriccio krijgt twee cadeautjes, het eerste is de opbrengst van een collecte die gehouden is onder de leden van het Italiaanse orkest om de kosten van het eten te dekken. Het tweede is de aankondiging dat ze in mei 2006 samen met het orkest van Aosta een tegenbezoek aan Nederland zullen brengen! Benvenuto! Daarna volgt de disco. Van sfeerverlichting hebben de Italianen nog nooit gehoord maar ook onder een bouwlamp kan goed gedanst worden! Om 12.00 uur gaat iedereen naar de slaapzaal want morgen moeten we om 6 uur op!

Maandag 29 augustus
Om 7.00 uur zit iedereen met bagage en instrumenten weer in de bus en begint de lange reis naar huis. Vlak voor de Zwitserse grens is er een cappuccino-stop en daarna volgt een schitterende tocht door Zwitserland. We zien het Comomeer liggen en rijden langs de uitloper van het Lago Maggiore. Het water van de bus raakt regelmatig aan de kook dus voor de Gotthard-tunnel wordt een theewater-pauze gehouden. Het is de langste tunnel van Europa, 17 km, dus het is beter voor de tunnel even af te koelen. We rijden langs het Vierwoudstedenmeer en door het Zevengebergte en er worden veel foto’s gemaakt en gewist. Duitsland is langer dan je denkt… Gelukkig zijn er veel pauzes om even de benen te strekken en wat te eten en drinken te kopen. 3 uur voor de aankomst in Nederland worden de meesten wat onrustig en beginnen hun spullen te pakken en uiteindelijk zijn we dan mooi op tijd om 00.30 uur bij ‘t Kielzog in Hoogezand.
Daar staan familieleden ons op te wachten en verdwijnt iedereen naar zijn eigen casa.

Het lijkt vanzelfsprekend dat elke Capriccio-tour vlekkeloos verloopt maar natuurlijk is dat wel te danken aan de intensieve voorbereiding, begeleiding en inzet van John en Rita, zeker bij deze tour die in korte tijd ingevuld moest worden!

Namens heel Capriccio: GRAZIE MOLTE!