Ukkie Tour was GREAT!!!!

Het is vandaag een week geleden dat we speelden in de prachtige St. Paul's Church aan Covent Garden in Londen. Een fantastische kerk want je proefde de eeuwen geschiedenis bij iedere inademing en voelde de tijd heel even stil staan. En wie goed luisterde hoorde achter in de kerk het gemompel van acteurs uit de vele theaters rondom Covent Garden. Een historische plek in Londen waar wij een week geleden onze muziek mochten spelen.

We kijken terug op een mooie tour met heel veel verschillende ervaringen. Muzikaal natuurlijk! Maar ook het reizen was een belevenis: de bus, de trein, de metro, de dubbeldekker, de wandeling en de hop-on hop off. Net als ons concertprogramma was het een mozaiek aan kleuren. Van het toch een beetje afstandelijke British Clarinet Ensemble tot het East Anglian Single Reed Choir met tea, coffee and cake zijn we ondergedompeld in de Britse wereld.

De aftrap van onze Britse "Spelen" was in Hitchin met de repetitie en het concertje samen met het BCE in het privé schooltje. Toch indrukwekkend met zoveel bassen en contrabassen en fijn dat Susan, Steven en collega contrabassist met ons mee wilden spelen!

Play Day klinkt als Speel Dag en dat was het ook voor ons allemaal. De kinderen speelden in de gangen en wij toeterden door het geboden repertoire. De combinatie Variaties en Haendel roept vanaf nu zeker herinneringen op en dat terwijl variatie een belangrijk element is in muziek en Haendel een geweldige componist. It's not our cup of tea maar we hebben die dag wel even mogen proeven aan hun cup of tea en dat is voor beide orkesten leerzaam. (wellicht kunnen de Sicilianen ook eens naar het BCE)

Tjonge, wat was het mooi in Londen en vooral wat was het koud en guur! Wij hebben Londen gezien zoals het er meestal uit ziet terwijl je ook de pech kunt hebben dat de zon schijnt en dat is voor Londenaren een grote uitzondering. Jazeker, er had zelfs nog wel wat mist bij gekund zodat alle foto's dezelfde sfeer zouden krijgen. Maar ik vond het geweldig om on en off te hoppen op de bus en heb genoten van deze vrije dag. En er zijn toch mooie foto's gemaakt!

Gelukkig was de dinsdag wel zonnig zodat we in de tuin van de St. Pauls's konden lunchen en de groepsfoto konden maken zonder en met de Ukkies. Want ja als de reis de naam Ukkie Tour krijgt dan moeten er ook kindertjes mee. Of was het misschien andersom?

Met kinderen en baby's reizen is normaal al een hele tour. Maar ook nog in het keurslijf van een concert tour is dat pas een echte opgave! Vanaf deze plek een "hip hip hooray" voor de ouders maar vooral de kids die het soms jammer leken te vinden dat hun vader en/of moeder mee waren!

Er zat een natuurlijk crescendo in deze tour en die eindigde in een groot sforzando tijdens ons concert in het Crampford Theatre in Chelmsford. Een zaal vol met enthousiast publiek dat ons programma zeer waardeerde. Daar doen we het voor en ik hoorde dat ze ons volgend jaar graag terug willen in hun lunch concerten programma. We hebben ook uitstekend gespeeld ondanks het gemis van enige vorm van akoestiek en dat was best wel een uitdaging! Hugo heeft helaas het laatste concert gemist omdat hij op rij 1 het hele concert heeft geslapen!

En 's avonds kwam de kers op de Ukkie Taart met een "joint rehearsal" met het East Anglian Single Reed Choir! Hier kregen we de Britse gastvrijheid te zien, te horen en zelfs te proeven. De pauze was veel en veel te kort want iedereen wilde met je praten en je moest de coffee, tea and home made cakes ook nog nuttigen. Dirigent Anthony Bailey leidde duidelijk en adequaat de repetitie! Deze mensen wil ik wel beter leren kennen en daarom heb ik ze uitgenodigd om eens bij ons langs te komen voor een kopje koffie, thee en zelfgemaakte cake.

Het is altijd weer fijn om te zien hoe snel en flexibel we zijn in het openbaar vervoer en bij repetities en concerten. Dat maakt reizen met Capriccio altijd goed. Zoals de juf in de receptie van de Premier Inn opmerkte: "I can see your group is used traveling around". Wij zijn inderdaad een groep waarmee je de wereld over kunt reizen. Daarom dank voor jullie inzet!

Ook de eet/kook ploeg heeft uitstekend werk gedaan: van Italiaans en Grieks tot indiaas kwam voorbij. Het is mooi om te zien dat deze zaken logistiek bij jullie in uitstekende handen is. En de bonte avond was weer een groot succes met de BACH (Bonte Avond Capriccio Heren). De Capriccio Awards 2018 zijn verdeeld en we maken ons op voor de CA 2019 in .... Mijn dank aan iedereen is groot en we gaan op weg naar de volgende uitdaging!

2010 03 06 Capriccio 20 Jaar!

Zaterdagavond 6 maart 2010 vierde het Capriccio Clarinet Orchestra haar twintigjarig bestaan met een bijzonder concert in de Der Aa-kerk in Groningen. Ruim 450 bezoekers en genodigden, waaronder burgemeester Yvonne van Mastrigt en wethouder van Cultuur Cor Drost, waren aanwezig in de sfeervol verlichte kerk. De avond werd geopend door wethouder Drost die in zijn speech aandacht schonk aan de vele hoogtepunten in het bestaan van het orkest.

Muzikaal werd de avond geopend met de beroemde Ridderdans uit het ballet Romeo en Julia van de Russische componist Serge Prokofief. Duidelijk etaleerde het orkest de diverse instrumenten van het orkest in de zware baspartijen en de krachtige melodiepartijen.

De Italiaanse klarinettisten Paolo de Gaspari en Antonella Chiuchiolo waren solist in het tweede Concertstuk voor klarinet, bassethoorn en orkest van Felix Mendelssohn-Batholdy. Met de bijzonder warme klank van de minder bekende bassethoorn (een lage klarinet) en de heldere klank van de klarinet maakten zij indruk door met elkaar te versmelten.

De Belgische klarinettist en muziekuitgever Bob Van de Velde soleerde in De Jiddische Sjlimmert van de componist Patrich Hiketick. Verrassend was de korte mooi uigespeelde cadens waarna er werd opgebouwd naar het flitsende eind.

Het Concierto de Aranjuez van de Spaanse componist is een wereldberoemd werk voor gitaar en orkest dat door dirigent John de Beer werd bewerkt voor Capriccio. De Noorse gitarist Trond Davidsen was de solist in deze bijzondere combinatie met klarinetten. Vooral het bekende langzame tweede deel werd door het publiek enorm gewaardeerd. De beroemde melodie van de althobo werd bij Capriccio gespeeld door een hoge esklarinet samen met de lage basklarinet. Deze combinatie leverde een fraaie en onverwachte opening van dit deel.

Na de pauze opende het orkest met het mooie Intermezzo Sinfonico van de Italiaanse componist Pietro Mascagni. De lange gedragen melodien werden door Capriccio mooi uitgespeeld en de samenklanken klonken als een kerkorgel.

De Zwitserse klarinettist Matthias Müller soleerde in de Carmen Fantasie van Pablo Sarasate op melodieen uit de opera Carmen van George Bizet. Oorspronkelijk is het werk geschreven voor viool en orkest en Müller en de Beer bewerkten het voor Capriccio. Met de prachtige muziek van Bizet als uitgangspunt speelde Müller virtuoos de hoofdrol. Met adembenemende snelle loopjes en uitgesponnen melodieen in het lage register imponeerden orkest en solist in deze wereldpremiere.

Het concert werd afgesloten door de Hongaarse klarinetvirtuoos Jozsef Balogh. Deze klassiek geschoolde klarinettist (prachtige opnamen op het Naxos label) beheerst ook op hoog niveau de zigeunermuziek, klezmer en de jazzmuziek. Balogh speelde met het orkest een medley van Czardas melodieën waarin tempo, melancholie en vreugde, temperament en virtuositeit elkaar snel afwisselden. De solist kreeg een, terecht verdiende, staande ovatie van het zeer enthousiaste publiek. Balogh verwisselde voor een Country Dannce de klarinet voor het Hongaarse instrument de tarogato. Dit houten rietinstrument heeft een zeer weemoedige klank die iets heeft van een sopraansaxofoon maar dan gemengd met een beetje hobo en klarinet. Met pakkende melodieën en opzwepende begeleidingen voerde Balogh de avond naar het absolute hoogtepunt.

Na een daverend applaus voor alle solisten en het orkest zette John de Beer van achter uit de kerk een solo in waarna Jozsef Balogh, Matthias Müller en Bob Van de Velde samen met Capriccio spetterden in een weergaloze finale van dit jubileumconcert.